Solo dell'Arte - Teatro Punto - Comedy Theater in de Nes

Solo dell’Arte, de theatervoorstelling van Teatro Punto met Carlos Garcia Estevez is een mogelijke ontwikkeling van de Italiaanse commedia dell’arte. Het vertegenwoordigt de modernisering hiervan met een sterke link naar de traditie.
De inspiratiebron van Carlos is niet Arlecchino en Pulcinella in dienst van de bourgeoisie en de macht, maar de kunst van de vrije en ongecensureerde komedie uit de periode van voor de Contrareformatie. Toen had dit soort volkstheater nog zijn volledig subversieve karakter.
Het begin van de voorstelling van Carlos wordt dan bijna een presentatie, een les, maar dan wel op een theatrale manier. Zo leert het Nederlandse publiek van Carlos wat eigenlijk de commedia dell’arte is: een volkskunst geboren in de zestiende eeuw op de pleinen en in de straten van Italië. Een komedie met een sterke satirische kracht en dus vol kritiek op de machthebbenden. Het is pas Dario Fo geweest die eeuwen later deze kracht heeft teruggevonden, samen met de idee van de waardigheid van de acteur als beroep.
Tijdens de voorstelling laat Carlos ons nog de maskers zien: Lola en Lolo, Il Capitano, de oude Pantalone. De mimiek en de expressieve kracht van Carlos zijn groot. De personages vertellen hun verhalen vaak op een non-verbale en heel communicatieve manier en met veel humor.

Verder gaat de ontdekking van de (kleine) theaters in Amsterdam gewoon door. Fascinerende theaters met voorstellingen van hoge kwaliteit. Solo dell’Arte was in De Comedy Theater in de Nes. De schoonheid van dit theater bevindt zich in zijn uiterlijk van een variété theater, met de bar in de zaal, de ronde tafeltjes tussen de stoelen, met zijn intieme en een beetje frivole karakter. De vitaliteit van dit soort podiums in Amsterdam is fantastisch. Ondanks het media geweld van de televisie, gaat het Amsterdamse publiek nog steeds naar dit soort theaters. Denk aan Het Parool Theater, De Roode Bioscoop of Het Betty Asfalt Complex. En dus (waarom niet) denk aan het “Teatro da Camera” van Quelli di Astaroth

<><><><><>

Solo dell’Arte, lo spettacolo di Teatro Punto con Carlos Garcia Estevez è un possibile sviluppo della commedia dell’arte italiana. Ne rappresenta la modernizzazione nel rispetto e nella consapevolezza della tradizione.
Carlos si rifà non alla commedia degli Arlecchini e dei Pulcinella accorpati dal potere e dalla borghesia, ma all’arte di fare commedia prima della controriforma cattolica, quando questo tipo di teatro popolare aveva un suo carattere sovversivo.
Così la parte introduttiva dello spettacolo di Carlos diventa una presentazione, quasi una lezione proposta in chiave teatrale. In questo modo il pubblico olandese impara da Carlos cos’è la commedia dell’arte, che nasce come spettacolo popolare nelle piazze e nelle strade italiane nel sedicesimo secolo. Una commedia con una forte carica satirica e quindi di critica al potere. Dobbiamo arrivare a Dario Fo per ritrovare tutto il potenziale di questo modo di fare teatro, compresa l’idea della dignità del mestiere dell’attore.
Nel resto dello spettacolo Carlos ci mostra le maschere, impersonando di volta in volta Lola e Lolo, il Capitano, il vecchio Pantalone. La forza mimica ed espressiva di Carlos è grande. I personaggi raccontano le loro storie affidandosi soprattutto al non verbale e sfruttandone al massimo le possbilità comunicative, sempre con grande umorismo.
E continua la scoperta dei (piccoli) teatri di Amsterdam con tutto il loro fascino e la qualità degli spettacoli che vi si possono vedere. Solo dell’Arte era al Comedy Theater in de Nes, una stradina di Amsterdam con un’alta concentrazione di teatri di qualità. La bellezza di questa sala sta nel suo aspetto di teatro di varietà, con il bar nella sala, i tavolini tra le sedie, il suo carattere intimo e un po’ frivolo. La cosa fantasica è la grande vitalità che ancora hanno questi teatri. Nonostante la violenza mediatica della televisione, il pubblico di Amsterdam frequenta ancora molto queste sale. E allora perchè non ricordare Het Parool Theater o De Roode Bioscoop o Het Betty Asfalt Complex nella lista dei piccoli-grandi teatri? E a questo punto anche il Teatro da Camera di Quelli di Astaroth