De golflengte van Onda Italiana is vrij.
Het is de frequentie van de Italiaanse radio in Amsterdam. Het is ook het begin van een cultureel avontuur dat theater, onderwijs, films en nog meer bevat.
Omdat cultuur de wereld kan veranderen, meer dan politiek en zelfs meer dan economie. Geloven jullie dat?

La lunghezza d'onda di Onda Italiana è libera.
È la frequenza della radio italiana di Amsterdam. Ed è anche l'inizio di un'avventura culturale che comprende teatro, didattica, cinema e altro.
Perché la cultura può cambiare il mondo, anche più della politica o persino dell'economia. Non credete?



zondag 23 januari 2011

Eindelijk weer repeteren!
Si prova!


Link










Eindelijk weer repeteren!
LA PECORINA (Dramma Pastorale) is vrijdag 28 januari.
(hier een paar foto's van de repetitie)

<><><><><>


Si prova!
LA PECORINA (Dramma Pastorale) è venerdì 28 gennaio.Anche se questa ormai è la quarta replica, una ripassatina fa sempre bene. E poi provare un piacere. Il percorso che porta alla messinscena di uno spettacolo è in effetti il momento creativo più importante del teatro, più della rappresentazione stessa... Ecco qui un paio di foto della prova (vabbè son poco belle, ma rendono l’idea)

Enveloppen van de Postbank

Opruimen. Oude papieren en gekreukelde aantekeningen. Een zak vol troep om weg te gooien. Ook een stapel enveloppen van de Postbank kom ik tegen. Weet je nog, van die lichtgrijze? Die men tot kort geleden gebruikte om acceptgirokaarten, betalingsopdrachten of andere administratie naar de Postbank (gratis) op te sturen. Niet langer dan drie jaar geleden had ik ongetwijfeld die enveloppen bewaard omdat ze gewoon handig en nuttig waren. Nu zijn ze meedogenloos op de stapel van het weggooipapier terechtgekomen. Wat is er gebeurd? Waarom is de waarde van die enveloppen nihil geworden?

Toen we Stichting “Quelli di Astaroth” in 2004 oprichtten, hebben we een rekening bij de Postbank geopend. Simpel, probleemloos en gratis, zelfs voor een zakelijke rekening. De Postbank was toen ook enorm populair in Nederland voor zijn down to earth benadering tot financiële zaken. Maar het kon niet doorgaan want de trend is geld maken en profijt halen en Nederland is een trendgevoelig land geworden. De ING bank heeft de Postbank overgenomen en dit is volgens de nieuwe mode: groot, groter, grootst (lees: financiële macht). Natuurlijk hebben ze de klanten (consumenten? Wat een lelijk woord) gerustgesteld dat alles zal blijven zoals vroeger. Tonnen, miljoenen misschien, zijn uitgegeven aan publiciteitscampagnes en aan marketingstrategieën om ons te overtuigen dat de fusie van ING en Postbank gewoon goed was.


Maar niets daarvan. Leugens van financiënleugenaren. ING was alleen geïnteresseerd in het klantenbestand van de Postbank. Dus klanten overnemen en verder doen wat ze willen. Transacties moeten nu betaald worden. Alle services hebben nu een prijs. De klantvriendelijkheid is ver te zoeken. En de gratis enveloppen? Ah, die gebruik geen hond meer want we zijn modern en we doen alles via internet bankieren. Zodat de ING bank alle filialen kan sluiten en het personeel kan ontslaan. En dan hoor je nog dat de ING eigen geld en privé geld van de klanten investeert in de wapenindustrie...

Signs of the times. Alles is geld, alles is profijt, rendement, winst, economie. De financiële reuzen doen wat ze willen, corporate regeert.

Maar wacht eens even... Wij hebben net de banken gered van het faillissement. Wij: de burgers, de belastingbetalers, de gewone mensen. Zij: ING bank, ABNAMRO bank... Miljarden hebben we gepompt om te voorkomen dat de banken bankroet gingen omdat ze jarenlang totaal onverantwoordelijk zijn omgegaan met hun zaken. Twee jaar geleden heeft de regering (wij) bergen geld (ons geld) aan de banken onvoorwaardelijk gegeven omdat ze dom zijn geweest. De ING heeft toen niet eens “Dank u wel” gezegd. En wij, de burgers, hebben het maar geslikt. Dat ze ons hebben genaaid en dat ze ondanks alles blijven doen wat ze willen met ons en met ons geld. En sinds kort ook met de cultuur. Ja, want geld is op, al het geld is naar de banken gegaan. Er moet dus bezuinigd worden. Waar kan het geld dan gezocht worden? In de kunst, in de (kosten?) van een orkest, in de subsidie van een toneelgroep, door de BTW van entreekaartjes te verhogen. De cultuur dus. De banken hebben miljarden verloren en de cultuur moet het gat vullen... Wie is hier nou gek?


Goed, ik ga nu echt al die enveloppen weggooien. Maar ik zal er een voor mij bewaren om andere tijden te herinneren, toen Nederland een beter land was. En ook heel praktisch te herinneren om snel de rekening van “Quelli di Astaroth” te verhuizen naar een andere bank die minder erg is (maar toch wel erg, want banken blijven erg)

vrijdag 21 januari 2011

Van alles gebeurd
È successo di tutto



Van alles gebeurd. Ja, de laatste maanden van 2010 zijn enorm druk geweest, maar dan wel op een leuke manier. Pinocchio in Love is in Sicilië geweest. en nog: deelname aan het One Minute Festival, een aantal acts voor de vereniging Dante Alighieri Amersfoort, drie theatrale momenten bij de Literaire Middag van Una Domenica Particolare in Utrecht (hier de video).
Plus de rest: Radio Onda Italiana waarvoor ik de IDFA heb gevolgd en een rare journaliste met een onnodig boek over Berlusconi heb geïnterviewd. En dan nog alle lessen van Scuola d’Italia. En nog veel meer…

Sorry voor de lange lijst van gebeurtenissen en evenementen, maar een korte terugblik was (tenminste voor mij) even nodig. Oh ja, ik ben net 50 geworden (gevierd met de grote Salami-Party) en een steuntje voor het geheugen kan geen kwaad. Daarom.

En daar komt nog bij dat het updaten van een blog heel veel tijd, geduld en inzet nodig heeft. Het is strenge discipline en concentratie. De laatste maanden is het mij dus niet gelukt. Gebrek aan tijd en drukte is geen excuus, nu ga ik verder. Omdat een blog leuk is. En vooral: je kan (nog steeds) alles vertellen wat je wil. Dus: ik ben er weer!

<><><><><>

Sì, è successo di tutto. Gli ultimi mesi del 2010 sono stati pienissimi e impegnatissimi. Pinocchio in Love è stato in Sicilia. Poi: tre acts a One Minute Festival, uno spettacolo per l’Associazione Dante Alighieri Amersfoort, tre intermezzi teatrali per il pomeriggio letterario di Una Domenica Particolare a Utrecht (qui il video).
Più il resto: Radio Onda Italiana per la quale ho seguito l’IDFA (International Documentary Filmfestival Amsterdam) e ho intervistato una strana sedicente giornalista che ha scritto un lnutile libro su Berlusconi. Poi le lezioni di Scuola d’Italia e molto altro ancora…

Scusate la lunga lista di avvenimenti, ma una breve retrospettiva è necessaria (almeno per me). Già, visto che ho appena fatto 50 anni (festeggiati con un grande Salami Party) e un promemoria non può che farmi bene.

A quanto sopra posso solo aggiungere che mantenere e aggiornare un blog è una faticaccia che richiede tempo, pazienza e dedizione. È severa disciplina e concentrazione. Negli ultimi mesi non ce l’ho fatta. Mancanza di tempo e troppi impegni non devono più essere una scusa. Ora voglio andare avanti. Perchè un blog è una cosa bellissima dove puoi (ancora) dire quello che ti pare. Allora: eccomi qua di nuovo!