Van alles gebeurd. Ja, de laatste maanden van 2010 zijn enorm druk geweest, maar dan wel op een leuke manier. Pinocchio in Love is in Sicilië geweest. en nog: deelname aan het One Minute Festival, een aantal acts voor de vereniging Dante Alighieri Amersfoort, drie theatrale momenten bij de Literaire Middag van Una Domenica Particolare in Utrecht (hier de video).
Plus de rest: Radio Onda Italiana waarvoor ik de IDFA heb gevolgd en een rare journaliste met een onnodig boek over Berlusconi heb geïnterviewd. En dan nog alle lessen van Scuola d’Italia. En nog veel meer…
Sorry voor de lange lijst van gebeurtenissen en evenementen, maar een korte terugblik was (tenminste voor mij) even nodig. Oh ja, ik ben net 50 geworden (gevierd met de grote Salami-Party) en een steuntje voor het geheugen kan geen kwaad. Daarom.
En daar komt nog bij dat het updaten van een blog heel veel tijd, geduld en inzet nodig heeft. Het is strenge discipline en concentratie. De laatste maanden is het mij dus niet gelukt. Gebrek aan tijd en drukte is geen excuus, nu ga ik verder. Omdat een blog leuk is. En vooral: je kan (nog steeds) alles vertellen wat je wil. Dus: ik ben er weer!
<><><><><>
Sì, è successo di tutto. Gli ultimi mesi del 2010 sono stati pienissimi e impegnatissimi. Pinocchio in Love è stato in Sicilia. Poi: tre acts a One Minute Festival, uno spettacolo per l’Associazione Dante Alighieri Amersfoort, tre intermezzi teatrali per il pomeriggio letterario di Una Domenica Particolare a Utrecht (qui il video).
Più il resto: Radio Onda Italiana per la quale ho seguito l’IDFA (International Documentary Filmfestival Amsterdam) e ho intervistato una strana sedicente giornalista che ha scritto un lnutile libro su Berlusconi. Poi le lezioni di Scuola d’Italia e molto altro ancora…
Scusate la lunga lista di avvenimenti, ma una breve retrospettiva è necessaria (almeno per me). Già, visto che ho appena fatto 50 anni (festeggiati con un grande Salami Party) e un promemoria non può che farmi bene.
A quanto sopra posso solo aggiungere che mantenere e aggiornare un blog è una faticaccia che richiede tempo, pazienza e dedizione. È severa disciplina e concentrazione. Negli ultimi mesi non ce l’ho fatta. Mancanza di tempo e troppi impegni non devono più essere una scusa. Ora voglio andare avanti. Perchè un blog è una cosa bellissima dove puoi (ancora) dire quello che ti pare. Allora: eccomi qua di nuovo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten