Al jaren werk ik met Italië. Wat betekent dat? Nee, geen wijnen importeren uit Sicilië of olijfolie uit Toscane. Ik houd me bezig met Italiaanse cultuur. Een leuk “product”, zou men kunnen zeggen. En hier begint het al. Ik wil niet Italië als "product" benaderen. Tenminste niet in de commerciële zin van het woord. Dit gebeurt al grootschalig. De eindeloze herhaling van het stereotype: de toren van Pisa, de eeuwige espresso, het Toscaanse landschap waar men ongetwijfeld een tweede huis te koop vindt.
De commercie, de wilde marketing, vaak de verkeerde mensen hebben van Italië iets lelijks gemaakt: een neoliberaal "product" goed voor de smakeloze consumptie van de nouveau riche en van al hun klonen gepaard met de droom van een Ferrari. Pasolini zou zich in zijn graf omdraaien. Nee, ik wil daar niets mee te maken hebben. Met een Italië dat synoniem is met conservatisme en eindeloze herhaling van hetzelfde (lees: maniërisme).
Al jaren werk ik (vaak als vrijwilliger) voor Stichting "Quelli di Astaroth" want hier vind ik een groep mensen die het andere Italië wil laten zien. Het Italië van nu, waar men zich niet alleen met het Colosseum, de Renaissance en de mozzarella bezig houdt. Het theater van onze stichting bijvoorbeeld: toneelstukken van Stefano Benni en Edoardo Erba maar ook acts geïnspireerd aan het futurisme/dadaïsme. Onze radio-uitzendingen met interviews met Dario Fo, Frans Weisz of Rudi Fuchs. De twee edities van het filmfestival “Cinemissimo” met documentaires en speelfilms, nooit eerder vertoond in Nederland.
Tot slot: Scuola d’Italia. Een onderwijsproject waar ik persoonlijk heel trots op ben. Taallessen met met een communicatieve benadering waar de cursisten “echt” luisteren en praten. Niet alleen maar grammatica en oefeningen, maar de levende taal. Geen stereotype van mode en dure design, maar de taal geleerd door de moderne media en de hedendaagse literatuur. Geen voorgekauwde methode, maar lessen op maat gericht op de kleine groepen cursisten.
Veel werk om dit mogelijk te maken, maar ook een plezier om dit werk te doen. En dit alles niet in de naam van commercie en profijt, niet volgens het lege imago van de marketing, maar omdat ik en Quelli di Astaroth in dit Italië willen investeren, een ander Italië. En zo wordt het werken met Italië bijna een werken... voor Italië. Oh ja, alle cursussen starten weer vanaf 20 september!
<><><><><>
L’Italia, anni che ci lavoro. No, non faccio il pendolare Amstedam-Bologna e neppure importo vini o olio. Mi occupo di cultura italiana, un bel “prodotto” con il quale lavorare. Prodotto? Ma io non voglio usare l’Italia come prodotto commerciale. Questo succede già su larga scala. L’infinita ripetizione dello stereotipo: la torre di Pisa, il buon caffè ogni 2 minuti, il paesaggio toscano con l’immancabile seconda casa in vendita al nordeuropeo in cerca di calore e sapore.
Il commercialismo, il marketing selvaggio, spesso le persone sbagliate hanno fatto dell’Italia qualcosa di brutto: un “prodotto” neoliberale” buono per essere consumato dai nouveau riche e dai loro cloni, il tutto incorniciato da un sogno di una Ferrari. Pasolini si rivolterebbe nella tomba. No, non voglio aver niente a che fare con tutto questo. Con un’Italia sinonimo di un mondo conservatore dove regna l’infinita ripetizione delle stesse cose (leggi: manierismo).
Da anni lavoro (per lo più come volontario) per la fondazione “Quelli di Astaroth” perchè qui ho trovato un gruppo di persone che vuol mostrare un’altra Italia. L’Italia di oggi per esempio, dove la gente ha ben a ltro a cui pensare che al Colosseo, il rinascimento o la mozzarella (blu). Il teatro che facciamo per esempio: le messe in scena di testi di Stefano benni o di Edoardo Erba o gli acts ispirati al futurismo/dadaismo. E poi la radio con le nostre interviste a Dario Fo o Erik Gandini. Poi ancora le due edizioni del filmfestival “Cinemissimo” con fiction e documentari mai prima mostrati in Olanda.
Infine: Scuola d’Italia, un progetto didattico che è uno dei miei punti d’orgoglio. Lezioni di italiano e di olandese con un approccio comunicativo alla lingua, dove i corsisiti veramente comprendono e parlano. La lingua che parte dalla cultura del film e del teatro di qualità, dalla letteratura stimolante e di livello, dalla lingua viva e autentica. Niente lezioni predigerite e basate su metodi asettici e artificiali, ma un imput didattico personalizzato e adattato ai piccoli gruppi-classe. Tanto lavoro, ma anche un lavoro che è un piacere fare. E tutto questo non certo nel nome del commercialismo e del profitto, ma perchè io e Quelli di Astaroth vogliamo investire in un’altra Italia. Ed è così che lavorare con l’Italia diventa quasi un lavorare... per l’Italia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten