Interview met Jos de Putter van de VPRO/Tegenlicht

Jos de Putter, documentairemaker, eindredacteur van Aanval op Europa, de nieuwe serie van VPRO/Tegenlicht. Iemand die duidelijk iets te vertellen heeft. Ik heb hem al aangekondigd op mijn post van vrijdag 17 september 2010: “De toekomst van Europa volgens Bepper Grillo” Een bijzonder interview met iemand die voor de VPRO werkt. De enige televisie-omroep waarnaar ik kan kijken. De omroep achter de IDFA, het grote documentaire filmfestival die ik al jaren met verbazing en belangstelling volg.

Statements uit het interview:
“Europa is een verschrikkelijk onderwerp, een kijkcijfer-killer. Een uitzending over Europa heeft automatisch 30% minder kijkers”
“We (de VPRO) houden ons bezig met de economische crisis, het speculeren van de financiële wereld, met het populisme, het verdwijnen van het solidariteitsprincipe en het falen van de sociaal-democratieën”
“We hebben Beppe Grillo gekozen voor een van onze uitzendingen omdat hij qua gevoelstemperatuur heel dichtij Tegenlicht is. Hij is droogkomisch, dwars en denkt andersom, net als wij”
“In het populisme zien we een nieuw soort leider die de media in zijn zak heeft en die daardoor door de media wordt gecreëerd”
“Het biefstuk-socialisme gepaard met twee weken vakantie in Spanje. Is dit een van de redenen voor het falen van links?” “De term individualisme is niet correct. Consumptie-egoïsme past beter bij deze maatschappij”
“Over Italië: Wat gebeurt er als je een hele generatie opvoedt met troep? Dit gebeurt daar”

En nog de vragen:
“Waarom is links niet meer links?”
“Waar blijft de woede?”

Tijdens de uitzending van Radio Onda Italiana in het Nederlands kunnen jullie al deze onderwerpen horen en nog veel meer. Luister dus naar het interview met Jos de Putter dinsdag 28 oktober van 21.00 tot 22.00. Via streaming (hier) of kijk naar www.salto.nl

Oh ja, komen jullie zaterdag 2 oktober om 13.00 uur naar de Dam in Amsterdam? Italianen en Nederlanders laten dan hun woede zien. Kijk hier...

Stasera si prova LA PECORINA (Dramma Pastorale)

Ci saranno tutti: L'Autore, Desdemona. Ot(h)ello, la Presentatrice. Poi naturalmente ci sarà tanta musica con il Cantante e il Menestrello.
Si proverà LA PECORINA (Dramma Pastorale) che vedrà la sua prima tra otto giorni all'Astarotheatro.
Quest'ultima produzione teatrale di Quelli di Astaroth è una delle più particolari. I testi sono interamente scritti dal gruppo stesso. È la prima volta. Le canzoni sono arrangiamenti e si adattano, si incastrano nella rappresentazione.
Provare un pezzo teatrale è bello, a me piace moltissimo. È un momento di grande creatività. Vabbè ora vado a ripassarmi la mia parte. Exciting, babe!

AGGIORNAMENTO: Nel frattempo le prove ci sono state con i loro alti e i loro bassi. In generale comunque molta voglia di fare questo spettacolo e per questo di migliorare il migliorabile negli ultimi giorni prima della prima. Il film estratto dalla prova, che vale anche un po' come The Making Of vale la pena vederlo.Sta sul Canale di Astaroth su You Tube

De weg van het water La strada dell'acqua

Tijdens de lessen van Scuola d’Italia leren de cursisten om zo veel mogelijk te praten. Dus als je praat moet je proberen met je verhaal door te gaan. Ken je een woord niet dan probeer je datzelfde verhaal te vertellen met andere woorden of uitdrukkingen. Met andere woorden: wees creatief en communicatief en probeer hoe dan ook verder te komen met je verhaal. Cursist Daan vertelt over zijn vakantie: bergen, natuur, meren. En nog een mooi “strada dell’acqua” (weg van het water). Ja, Daan kende het woord “fiume” (rivier) niet in het Italiaans. En “strada dell’acqua” is zijn creatieve oplossing om het begrip rivier te communiceren zonder het Italiaanse woord “fiume” te kennen. Is dit niet geniaal?

<><><><><>

Durante le lezioni di Scuola d’Italia i corsisti imparano a parlare il più possibile. Quindi se si sta parlando si deve provare di continuare il proprio racconto ad ogni costo. Se non si sa una parola si cerca di andare avanti usando sinonimi o espressioni. Altrimenti detto: cerca di essere creativo e comunicativo. Il corsista Daan racconta delle sue vacanze: montagne, natura, laghi. E anche di una bellissima “strada dell’acqua”. Eh sì, Daan non sapeva la parola “fiume” in italiano. “Strada dell’acqua” è stato il suo sinonimo, lo strategenna che ha usato per esprimere il concetto di “fiume” non conoscendo la parola in italiano. Pur di anadare avanti nella sua narrazione. Non è geniale?

De toekomst van Europa volgens Beppe GrilloIl futuro dell'Europa secondo Beppe Grillo

'Jullie noemen ons Italianen "spaghettivreters". Alsof we een stel kabouters zijn. Maar we zijn juist ontzettend gevaarlijk. Wij hebben het fascisme uitgevonden. En de banken, jullie Nederlandse banken zijn ook gestoeld op de bank uit Genua, de San Giorgio bank. Wij hebben alle wandaden in de wereld uitgevonden. Wij zijn een verschrikkelijk virus’. Dit citaat van Beppe Grillo is een van de sterkste uitspraken tijdens de documentaire uit de serie “De aanval op Europa” van VPRO/Tegenlicht. Deze film (“De toekomst van Europa volgens Beppe Grillo”-over Italië, het nieuwe elan van Europa en jong links) wordt uitgezonden op maandag 20 september om 20.55 uur op Nederland 2. Een aanrader!

Beppe Grillo is iets tussen een stand-up comedian en een cabaretier. Goed bekend in Italië maar totaal onbekend in Nederland. Toch richt zijn boodschap zich ook naar Europa. Goed dat de VPRO dit heeft begrepen. Maar Grillo is nu meer dan een entertainer. Hij is een (politiek) activist geworden. En ook een denker en de stichter van een grote beweging die heel kritisch is op de Italiaanse regering maar die ook links niet spaart. Grillo stelt voor dat de gewone mensen de macht weer in eigen handen moeten nemen. De macht moet weg van de politici en moet terug naar de mensen. Niet voor niets zijn de “Grillini” zeer actief op plaatselijk niveau.

Vanmiddag heb ik de voorvertoning van de documentaire over Beppe Grillo kunnen zien. De VPRO heeft het goede idee gehad om de mensen uit het “Grillini-groepje” van Amsterdam uit te nodigen. De gekozen lokatie hiervoor (het Hilton Hotel-een bolwerk van neoliberaal Italië) vonden sommigen minder goed, maar ja, het kan nooit perfect zijn. In ieder geval ben ik zeker blij dat ik de film heb gezien. Veel wist ik al op de een of andere manier, maar waar Grillo in de film heel sterk wordt, is het moment wanneer hij over Europa praat. Over het Europa waar de oorspronkelijke idealen van cultuur en sociaal-democratie helemaal verloren zijn gegaan. In plaats daarvan is de macht van het geld het enige wat in Europa telt: de financiële wereld, de banken en het speculeren.

Beppe Grillo heeft soms een geïdealiseerd beeld van Nederland: de sociaal-democratie, de welvaartsstaat. Aan de andere kant waarschuwt hij Nederland: populisme, het falen van links, de heersende kapitalistische benadering van alle menselijke activiteiten.

Kijk maandagavond naar deze documentaire. En bedankt VPRO! (zeer binnenkort een interview van Radio Onda Italiana met Jos de Putter, eindredacteur van “De toekomst van Europa volgens Beppe Grillo”. Het wordt vervolgt...)

<><><><><>

“Ci chiamate mangiaspaghetti e pensate che noi italiani siamo buffi e simpatici”. In realtà siamo estremamente pericolosi. Il fascismo l’abbiamo inventato noi, come pure le banche. Le vostre banche olandesi si basano sul modello della banca di Genova, la banca di San Giorgio. Abbiamo inventato tutti i crimini del mondo. Siamo come un terribile virus”. Questa citazione di Beppe Grillo è uno dei momenti più forti del documentario che l’emittente televisiva VPRO/Tegenlicht ha dedicato a questo fenomeno italiano. Il documentario, il cui titolo originale è “De toekomst van Europa volgens Beppe Grillo” fa parte di una interessante serie che cerca di capire diverse problematiche europee come la crisi delle socialdemocrazie o il rampante neoliberalismo.

Gli italiani sanno benissimo chi è Beppe Grillo e sanno altrettanto bene dell’esistenza dei “Grillini”. Anche se i media hanno ignorato al massimo questo fenomeno di notevole portata, non credo ci sia un italiano che non abbia sentito parlare del V-day, per esempio.

Per gli olandesi e il resto degli europei, il discorso è diverso. Nessuno sa chi è Grillo e che cosa facciano in Italia i milioni di persone che seguono in qualche modo il suo pensiero. La VPRO ha capito il potenziale del messaggio di Grillo e con questo film ha pensato bene di riprenderne le tematiche e di proporle al pubblico olandese. Non a caso. L’olanda è in una fase di crisi politico-idelogica di dimensioni ancora difficilmente valutabili. La socialdemocrazia, lo stato sociale, la tolleranza a 360 gradi, tutti elementi tipici della società olandese, sono sempre più messi in discussione per essere sostituiti dalle privatizzazioni neoliberali, dall’individualismo ottuso, dalle speculazioni finanziarie. Anche gli olandesi possono fare buon uso del messaggio di Grillo e sicuramente di quella parte che riguarda la gestione dell’economia e la visione sull’Europa.

Oggi pomeriggio la VPRO ha invitato il gruppetto dei grillini di Amsterdam per mostrare a loro e ai loro amici il film su Grillo in anteprima. Io ci sono andato volentieri e davvero ne è valsa la pena. Sola criticabile la scelta del posto dove la proiezione si è svolta: l’Hilton Hotel, già noto come punto di smistamento della visione commercial-neoliberalistica dell’Italia in Olanda.

Vabbè, in ogni caso assolutamente da consigliare la trasmissione del documentario stesso: lunedì 20 settembre alle 20.55 su NL2. Qui maggiori informazioni. E poi tra breve su Radio Onda Italiana intervista con Jos de Putter, redattore di “De toekomst van Europa volgens Beppe Grillo”. To be continued... (Grazie VPRO)

Werken met/voor ItaliëLavorare con/per l'Italia

Al jaren werk ik met Italië. Wat betekent dat? Nee, geen wijnen importeren uit Sicilië of olijfolie uit Toscane. Ik houd me bezig met Italiaanse cultuur. Een leuk “product”, zou men kunnen zeggen. En hier begint het al. Ik wil niet Italië als "product" benaderen. Tenminste niet in de commerciële zin van het woord. Dit gebeurt al grootschalig. De eindeloze herhaling van het stereotype: de toren van Pisa, de eeuwige espresso, het Toscaanse landschap waar men ongetwijfeld een tweede huis te koop vindt.
De commercie, de wilde marketing, vaak de verkeerde mensen hebben van Italië iets lelijks gemaakt: een neoliberaal "product" goed voor de smakeloze consumptie van de nouveau riche en van al hun klonen gepaard met de droom van een Ferrari. Pasolini zou zich in zijn graf omdraaien. Nee, ik wil daar niets mee te maken hebben. Met een Italië dat synoniem is met conservatisme en eindeloze herhaling van hetzelfde (lees: maniërisme).
Al jaren werk ik (vaak als vrijwilliger) voor Stichting "Quelli di Astaroth" want hier vind ik een groep mensen die het andere Italië wil laten zien. Het Italië van nu, waar men zich niet alleen met het Colosseum, de Renaissance en de mozzarella bezig houdt. Het theater van onze stichting bijvoorbeeld: toneelstukken van Stefano Benni en Edoardo Erba maar ook acts geïnspireerd aan het futurisme/dadaïsme. Onze radio-uitzendingen met interviews met Dario Fo, Frans Weisz of Rudi Fuchs. De twee edities van het filmfestival “Cinemissimo” met documentaires en speelfilms, nooit eerder vertoond in Nederland.

Tot slot: Scuola d’Italia. Een onderwijsproject waar ik persoonlijk heel trots op ben. Taallessen met met een communicatieve benadering waar de cursisten “echt” luisteren en praten. Niet alleen maar grammatica en oefeningen, maar de levende taal. Geen stereotype van mode en dure design, maar de taal geleerd door de moderne media en de hedendaagse literatuur. Geen voorgekauwde methode, maar lessen op maat gericht op de kleine groepen cursisten.
Veel werk om dit mogelijk te maken, maar ook een plezier om dit werk te doen. En dit alles niet in de naam van commercie en profijt, niet volgens het lege imago van de marketing, maar omdat ik en Quelli di Astaroth in dit Italië willen investeren, een ander Italië. En zo wordt het werken met Italië bijna een werken... voor Italië. Oh ja, alle cursussen starten weer vanaf 20 september!

<><><><><>

L’Italia, anni che ci lavoro. No, non faccio il pendolare Amstedam-Bologna e neppure importo vini o olio. Mi occupo di cultura italiana, un bel “prodotto” con il quale lavorare. Prodotto? Ma io non voglio usare l’Italia come prodotto commerciale. Questo succede già su larga scala. L’infinita ripetizione dello stereotipo: la torre di Pisa, il buon caffè ogni 2 minuti, il paesaggio toscano con l’immancabile seconda casa in vendita al nordeuropeo in cerca di calore e sapore.
Il commercialismo, il marketing selvaggio, spesso le persone sbagliate hanno fatto dell’Italia qualcosa di brutto: un “prodotto” neoliberale” buono per essere consumato dai nouveau riche e dai loro cloni, il tutto incorniciato da un sogno di una Ferrari. Pasolini si rivolterebbe nella tomba. No, non voglio aver niente a che fare con tutto questo. Con un’Italia sinonimo di un mondo conservatore dove regna l’infinita ripetizione delle stesse cose (leggi: manierismo).
Da anni lavoro (per lo più come volontario) per la fondazione “Quelli di Astaroth” perchè qui ho trovato un gruppo di persone che vuol mostrare un’altra Italia. L’Italia di oggi per esempio, dove la gente ha ben a ltro a cui pensare che al Colosseo, il rinascimento o la mozzarella (blu). Il teatro che facciamo per esempio: le messe in scena di testi di Stefano benni o di Edoardo Erba o gli acts ispirati al futurismo/dadaismo. E poi la radio con le nostre interviste a Dario Fo o Erik Gandini. Poi ancora le due edizioni del filmfestival “Cinemissimo” con fiction e documentari mai prima mostrati in Olanda.

Infine: Scuola d’Italia, un progetto didattico che è uno dei miei punti d’orgoglio. Lezioni di italiano e di olandese con un approccio comunicativo alla lingua, dove i corsisiti veramente comprendono e parlano. La lingua che parte dalla cultura del film e del teatro di qualità, dalla letteratura stimolante e di livello, dalla lingua viva e autentica. Niente lezioni predigerite e basate su metodi asettici e artificiali, ma un imput didattico personalizzato e adattato ai piccoli gruppi-classe. Tanto lavoro, ma anche un lavoro che è un piacere fare. E tutto questo non certo nel nome del commercialismo e del profitto, ma perchè io e Quelli di Astaroth vogliamo investire in un’altra Italia. Ed è così che lavorare con l’Italia diventa quasi un lavorare... per l’Italia.

Pandabolletjes op de Noordermarkt

Het was lang geleden: 2 maanden geleden om precies te zijn. Toen ik het laatste stukje op deze blog heb geschreven, was ik nog druk bezig met Pinocchio in Love. Nu, 2 maanden later, ben ik nog met van alles en nog wat bezig, maar ook met de gevolgen van Pinocchio.

“Pandabolletjes” is een kort tekstje dat ik in 2007 heb geschreven voor de voorstelling ANDERS van Quelli di Astaroth. Toen Gijs (dirigent Ricciotti Ensemble) aan mij vroeg of ik iets had voor het repertoire van het orkest, heb ik Pandabolletjes gestuurd. Misha Sporck heeft mijn tekst op muziek gezet voor Ricciotti. En zo is een grappig tekstje zonder pretenties opgenomen in een partituur. Ik ben er heel blij mee. Tijdens de zomertour van het Ricciotti Ensemble (die van Pinocchio in Love) heb ik met Pandabolletjes op verschillende locaties kunnen optreden. En dit alles omringd met een uit 40 musici bestaand orkest.

En nu: de Noordermarkt in Amsterdam is bekend voor zijn lekkere biologische producten. Op zaterdag 11 september om 13.00 uur zal het Ricciotti Ensemble optreden op de Noordermarkt. Pandabolletjes is opgenomen in het programma. Er zullen veel mensen komen om... boodschappen te doen op de markt!

PANDABOLLETJES

De bakker om de hoek. Vertrouwd. Al jaren.

Kwaliteit is echt niet bijzonder, maar ik hoef niet ver weg om een paar bolletjes te kopen. Lekker makkelijk.

Pandabolletjes vond ik wel lekker. Niets bijzonders hoor, maar toch wel lekker met kaas of salami. Het heeft ook lang geduurd voor ik me die naam kon herinneren. Panda bolletjes. Zo’n rare naam vond ik dat. Ik heb nooit durven vragen waarom ze zo heten. Niet zo belangrijk eigenlijk.

Maar op een dag:

“Pandabolletjes hebben we niet meer.”

“Oh! Waarom?”

“Het liep niet. Aan het einde van de dag waren ze niet verkocht.”

“Was ik dan de enige klant die ze kocht?”

“Ja,Wilt u wat anders?”

Son passati 2 mesi dall’ultimo articolo che ho scritto su questo blog. È ora di ricominciare. 2 mesi fa ero ero nel mezzo della produzione di Pinocchio in Love. Ora, passati 2 mesi, sono ancora impegnato con le conseguenze di quel Pinocchio.

“Pandabolletjes” è un breve testo in olandese che ho scritto nel 2007 in occasione dello spettacolo ANDERS di Quelli di Astaroth. In Pandabolletjes racconto dei “panini panda” che per anni ho comprato dal fornaio all’angolo. Quando Gijs (il direttore d’orchestra di Ricciotti Ensemble) mi chiese di proporgli qualcosa per il loro repertorio, gli ho spedito questo testo. Ed è così che mi sono ritrovato la mia storiella senza pretese musicato da Misha Stork: insomma un vero e proprio spartito. È stato divertente proporlo durante diverse rappresentazioni nel corso della turnè estiva dei Ricciotti, la turnè di Pinocchio in Love, tanto per intenderci.

Ora, sabato 11 settembre alle 13.00 riproporrò Pandabolletjes al Noodermarkt come parte del loro programma musicale di Ricciotti Ensemble. Il Noordermarkt è peraltro famoso per il suo mercato di prodotti biologici. E così sicuramente verrà molta gente... se non altro per fare la spesa.

Nu op/Ora su You Tube