Vorige keer heb ik niet gestemd. Voor de Italiaanse verkiezingen natuurlijk. Als in Nederland wonende Italiaan mag ik wel aan de Italiaanse verkiezingen meedoen. Ik heb toen de stembiljet in de brievenbus gekregen. Ik heb toen ook een stukje geschreven over de Italiaanse verkiezingen op wereldjournalisten.nl.
Voor de Europese verkiezingen mocht ik in het Italiaanse Consulaat in Amsterdam stemmen. Ik geloof nog een klein beetje in Europa, dus ik ging wel mijn plicht doen. Maar eenmaal in het Consulaat, werd ik weggestuurd. Ik mocht van de daar aanwezige ambtenaren niet stemmen. Volgens hen was ik een “optante” dus iemand die ooit heeft gekozen om voor de Nederlandse kandidaten te stemmen. Ik kon me die optie echt niet herinneren, maar goed het Consulaat is de macht en de macht heeft altijd het laatste woord.
Ik ben Italiaan, maar ik ben ook Europeaan. Ik voel me vooral Amsterdammer. Gelukkig mag ik voor de gemeentelijke verkiezingen van Amsterdam stemmen. En dat doe ik ook. Ik mag niet voor de landelijke Nederlandse verkiezingen stemmen. Hiervoor is Europeaan zijn weer niet voldoende. Ook 25 jaar in Nederland wonen is niet voldoende. Je moet de nationaliteit hebben. Maar dit is een ander verhaal.
Toestanden. Ik begin al dit verhaal rond het begrip “democratie” een beetje vermoeiend te vinden. Aan de ene kant heb je de theorie: de macht van het volk, het volk kiest in totale vrijheid zijn eigen vertegenwoordigers. Aan de andere kant is er de werkelijkheid: de kleine regeltjes, de macht van de politici en van de partijen, de macht van het geld en van het populisme rondom het campagne voeren. En dan: hoeveel vertegenwoordigen deze mensen (lees politici) en deze organisaties (lees partijen) mij eigenlijk?
Met dit alles in mijn achterhoofd presenteer ik op zondag 23 mei samen met Quelli di Astaroth Demo Di Democrazia. Zin en onzin van het heilige, enige, superieure systeem dat democratie heet en dat niemand durft te bekritiseren. Het systeem dat het Westen wenst overal in de wereld te exporteren.
Demo Di Democrazia is een voorstelling, een theatraal moment. Maar hier wordt het theater filosofie, een Theatre Philosophique. En bij de filosofie hoort het debat. Het publiek zal met de acteurs over de democratie discussiëren en debatteren. En dit hoort ook bij de democratie, toch?
<><><><><>
L’ultima volta non ho votato. Sto parlando delle elezioni politiche italiane naturalmente. Come italiano residente in Olanda posso partecipare alle elezioni italiane. È semplicissimo: la cartella elettorale mi è arrivata nella cassetta della posta. Per l’occasione ho anche scritto un articoletto su tutto questo grande evento su Wereldjournalisten.nl.
Per le ultime elezioni europee era possibile votare al Consolato di Amsterdam. Credo ancora un po’ nell’Europa, quindi ho deciso di andare a fare il mio dovere. Ma una volta arrivato al Consolato sono stato cacciato via. Gli scrutinatori sul posto mi hanno detto che non potevo votare. Secondo loro ero un “optante”, cioè uno che in un qualche momento aveva scelto di votare per un candidato olandese. Non riesco davvero a ricordarmi di quell’opzione, ma che dire? Il Consolato è il potere e il potere ha sempre l’ultima parola.
Io sono italiano, ma sono anche cittadino europeo. Soprattutto mi sento un cittadino di Amsterdam. Per fortuna posso votare per le comunali di Amsterdam. E lo faccio sicuramente. Non posso votare per le elezioni politiche olandesi. Per questo scopo l’essere cittadino europeo non è sufficente. Anche l’aver vissuto 25 anni in Olanda non è sufficente. Bisogna avere la cittadinanza. Ma questa è un’altra storia.
Che casino. Tutte queste storie attorno al concetto di democrazia cominciano a stancarmi un po’. Da un lato c’è la teoria: il potere del popolo, la gente sceglie in completa libertà i propri rappresentanti. Dall’altro c’è la realtà: regole, regoline e regolette, il potere dei politici e dei partiti, il potere del danaro e del populismo quando si tratta di campagne elettorali. E poi: quanto mi sento veramente rappresentato da queste persone (leggi politici) e da queste organizzazioni (leggi partiti)?
Consapevole di tutto ciò, domenica 23 maggio presento Demo Di Democrazia insieme a Quelli di Astaroth. Senso e controsenso di quell’unico, intoccabile e superiore sistema chiamato democrazia. Quel sistema che l’Occidente desidera esportare ovunque al mondo.
Demo Di Democrazia è una rappresentazione, un momento di teatralità. Ma in questo caso il teatro diventa filosofia, un Theatre Philosophique. E alla filosofia si accompagna il dibattito. Il pubblico potrà dunque dibattere e discutere con gli attori sulla democrazia. E tutto questo è molto democratico. O no?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten