De golflengte van Onda Italiana is vrij.
Het is de frequentie van de Italiaanse radio in Amsterdam. Het is ook het begin van een cultureel avontuur dat theater, onderwijs, films en nog meer bevat.
Omdat cultuur de wereld kan veranderen, meer dan politiek en zelfs meer dan economie. Geloven jullie dat?

La lunghezza d'onda di Onda Italiana è libera.
È la frequenza della radio italiana di Amsterdam. Ed è anche l'inizio di un'avventura culturale che comprende teatro, didattica, cinema e altro.
Perché la cultura può cambiare il mondo, anche più della politica o persino dell'economia. Non credete?



dinsdag 18 oktober 2011

Debtocracy (documentary)

















Stichting “Quelli di Astaroth”
presenteert
DEBTOCRACY
(Grieks met Engelse ondertiteling)
Vrijdag 21 oktober - 20.30 uur
Sint Jansstraat 37 Amsterdam
Toegang: gratis
Reserveren: info@ondaitaliana.org of tel. 06 25382491
Een documentaire over de Eurocrisis, Griekenland en de rest van Europa. Een andere blik op de hedendaagse economische problemen en hun oorzaak. Een door Grieken gemaakte film om een keer hun stem te horen in plaats van die van “onze” politici en “onze” media. Nu is Griekenland. Morgen Italië? Overmorgen (waarom niet?) Nederland en heel Europa? Na de film volgt een open debat met het publiek
<><><><><><><><><><><><><><>
La Fondazione “Quelli di Astaroth”
presenta
DEBTOCRACY
(in greco con sottotitoli in inglese)
Venerdì 21 ottobre – ore 20.30
Sint Jansstraat 37 Amsterdam
Ingresso gratuito
Prenotazioni: info@ondaitaliana.org o tel. 06 25382491
Un documentario sulla crisi dell’Euro, la Grecia e il resto dell’Europa. Un diverso punto di vista sugli attuali problemi economici e le loro cause. Un film fatto da Greci per potere, per una volta, sentire il loro punto di vista invece di quello dei “nostri” politici e dei “nostri” media. Ora è la Grecia. Domani l’Italia? Dopodomani, perché no, l’Olanda e tutta l’Europa? Al film seguirà un dibattito aperto con il pubblico.
Quelli di Astaroth
Sint Jansstraat 37 Amsterdam
www.ondaitaliana.org
facebook: Amici di Astaroth

Occupy Amsterdam




































Het is ongelooflijk. Eindelijk een reactie aan het afbreken van menselijke waarden, cultuur en solidariteitsprincipe. Eindelijk een NEE tegen hebzucht, tegen de overmacht van bedrijven in samenwerking met de politici.


Occupy Amsterdam is zaterdag begonnen (met Occupy Wall Street als inspiratie natuurlijk) en vandaag, drie nachten en veel kou en nattigheid later, kamperen de demonstranten nog steeds tegenover de Beurs van Amsterdam. Het is fantastisch!
In deze dagen hebben talloze initiatieven plaatsgevonden. Zondag middag Hete Herfst in de Melkweg. Bijzonder inspirerend, niet alleen de sprekers, maar ook de workshops.
In mijn workshop stond het thema kunst en cultuur centraal. Hoe
zorgen we ervoor dat cultuur niet wegbezuinigd wordt, dat cultuur als noodzakelijk goed in de maatschappij wordt gezien? De workshopdeelnemers hadden verschillende interessante ideeën.
Mijn voorstel was heel simpel: als cultuurmaker moe
t je nu meer dan ooit ervoor zorgen dat je culturele project een politiek-maatschappelijke inhoud heeft . “L’art pour l’art, c’est fini” zou ik zeggen.
Ik noemde drie voorbeelden:
1) tijdens de première van De Vrek van Toneelgroep Amsterdam werd (last minute) het veelbesproken zinnetje “Doe even normaal, man” opgenomen in de tekst en dus in het acteren. Voo
r het publiek was de link met de actualiteit overduidelijk en het resultaat was dus treffend
2) kort geleden heb ik in W139 een grote kunstinstallatie gezien
die de moderne “aardappeleters” (van Van Gogh) wilde zijn. In het kunstwerk waren de gezichten van Rutte en de zijnen duidelijk te zien tussen alle aardappels en tussen andere stereotype symbolen van Nederlandse identiteit. Het resultaat was vervreemdend en liet aan de toeschouwers een gevoel van ongemak achter. Wie zijn we? Hoe belangrijk is nationale identiteit? Wat zijn onze modellen en onze symbolen? Hoe belachelijk zijn we eigenlijk?
3) de theatrale act “Me&Burlesqoni” van Quelli di Astaroth. Satirisch theater met duidelijk herkenbare politici. Let op: een parodie van Berlusconi maken is heel makkelijk, zelfs goedkoop, maar als je in je parodie laat zien dat hij binnen Europa een poppetje is die bevriend en geallieerd is met Rutte en met alle anderen, als je laat zien dat hij ook in Nederland de bunga-bunga televisie en de bunga-bunga republiek wil importeren… nou, dan is het verhaal iets interessanter.



Scusate, ma questa immagine in fondo ce la dovevo mettere. Lo so, ha girato molto, ma mi va che finisca anche nel mio blog





donderdag 6 oktober 2011

PPP in Amsterdam

Pier Paolo Pasolini
8 october 4 pm
Metis-NL Lijnbaansgracht 316
Amsterdam

Quelli di Astaroth - ASTAROTHEATRO
www.ondaitaliana.org



maandag 3 oktober 2011

ANSWER ME - Toneelgezelschap Dood Paard















Angstaanjagend, confronterend, verontrustend.
Het publiek loopt de zaal in, gaat onder een fel big office light zitten dat ook als zaallicht fungeert.
Het is misselijkmakend: de acteurs verschijnen en het felle licht blijft aan, zal de hele voorstelling aanblijven.
Als publiek kan je je niet verschuilen, er is geen uitweg. Rustig en een beetje petit-bourgeois naar een theatervoorstelling kijken zit er niet in.
Je wordt ondervraagd, je wordt uitgedaagd. Je afkomst, gevoelens, religie, ideeën en ideologieën worden onderste boven gehaald, worden genadeloos ter discussie gesteld.
Je weet niet meer waar je vandaan komt en waarom je in die theaterzaal zit. Je kan nergens heen: jij als publiek, maar ook de vijf acteurs. Achter hen een gordijn van semi-transparante lamellen waar men een glimp opvangt van een woud. Wil je weglopen? You will be lost forever in the forest.
Het is marteling. Het is een concentratiekamp, het is Guantalamo, het is de inquisitie, het is media-brainwashing. You name it. En als het publiek even niet meer gemarteld wordt, moet het publiek meedoen aan de marteling van een van de personages. Hij is nu het slachtoffer. Iedereen is een slachtoffer.
Op een zeker moment loopt een mevrouw vanuit het publiek de zaal uit. Ze voelt zich niet lekker. Ze wordt misselijk van Answer me.

De kracht van theater is ongelooflijk. De voorstelling Answer me is prachtig en ziekelijk tegelijkertijd. Het is de ultieme grens van toneel, kunst en cultuur. Die cultuur die alleen met subsidie kan blijven bestaan. Een wereld zonder dit soort culturele uitingen als Toneelgezelschap Dood Paard is een arme wereld, ja, een misselijke en zieke wereld. Kunnen jullie je voorstellen dat een bedrijf ooit zo’n voorstelling “sponsort”? Come on, be serious. Welk bedrijf zou zo gek zijn? Een verzekeringsmaatschappij? Een farmaceutisch concern? Welk geld kunnen ze verdienen met Answer me? Welke nieuwe klanten krijgen ze van zo’n sponsoring?”

Weer theater als inspiratie voor mij. Gelukkig ben ik zaterdag naar Frascati Theater gegaan on Answer me bij te wonen. Answer me is in het Engels. Mijn gekke personage, mijn surrealistische Mister Giuliano Assangio in WikiLove ook. Reden dus om me nu een beetje zekerder te voelen met mijn werk als acteur en toneelschrijver. Absoluut niet dat ik me wil vergelijken met Gerardjan Rijnders, de schrijver van Answer me. Hieronder framenten van zijn tekst:

Who are you? What’s your name? How old are you? Where are you from? Are you a journalist? Do you love me? Are you Dutch? Turkish? Portuguese? Do you know where Portugal is? What language do they speak over there? What exactly is your language? Can you actually speak? Why are you here? What did you do in Pakistan? What did you do in Utrecht? Are you married, and if so, why? If you cooperate with us, you can sleep in peace and quiet. Keep your head up!

Wie ben je? Hoe heet je? Hoe oud ben je? Waar kom je vandaan? Ben je journalist? Hou je van me? Ben je Nederlander? Turk? Portugees? Weet je waar dat ligt, Portugal? Wat ze daar speken? Wat spreek jij eigenlijk? Kun je wel spreken? Waarom ben je hier? Wat deed je in Pakistan? Wat deed je in Utrecht? Wat deed je in Riga? Ben je getrouwd en zo ja, waarom? Was er een vrouw die met jou wilde trouwen? Een man misschien? Waar kom je vandaan? Wat zoek je hier? Wat heb je gedaan? Naam? Leeftijd? Beroep? Keep your head up! You are terrorist! We have got you! And we will give it to you! You fuckers! Heb je wel eens blauwe schoenen gedragen? Heb je wel eens kinderfilms gezien? Drink je water! Hou je van je moeder? Hou je van je vader? Heeft Tommy Cooper je ticket betaald? Heb je wel eens een huisdier gehad? Een hond, een kat of een marmot? Of een neger? Heb je wel eens met springstof geëxperimenteerd? Wil je voor ons werken? Je komt in interessante kringen terecht. Harleyriderskringen. Wil je ons iets interessants vertellen? Kunnen wij een fijne slaapplaats voor je regelen. Lekker warm. Met een matras. En een deken. Een douche. Als je met ons meewerkt kun je in alle rust slapen. Zolang je wilt. Ik weet dat jullie god je kracht geeft. Jullie leven al zo lang in die kleine kooien. Dat houdt geen mens vol. Jullie bidden en jullie god helpt jullie. Anders zouden jullie immers doordraaien. Hou je van me. Answer me! Klootzak! I love you.